Ekstremt højt & utrolig tæt på : roman (original: 2005; edição: 2006)

There's a blurb on my copy of Cloud Atlas that says something to the effect of "David Mitchell's ambition is writ in fire on every page" or something equally over the top, and I don't think that that book quite earns it, but damn, this does. Despite those five stars, I don't think this is 100% perfect (I think that the non-Oskar narratives ultimately ended up being kind of a question mark to me), but ultimately this is just such a dizzying, heartbreaking Thing that I feel like I can't give it anything less. Just brilliant in so many different ways. ( )

Started well, continued not so well and finished unevenly. There was a sentimentality, particularly with the grandparent voices that alienated me in the end. ( )

For years I've put off reading Jonathan Safran Foer, though I'm not sure why -- maybe I thought he was a hipster darling, and I didn't want any part of that. Last week I read a brief review of the book by a person whose reading I follow and admire, and I decided to go ahead and give JSF a chance. I'm glad I did. It's a lovely book, perhaps a little cute at times, but full of really lovely and at times devastating things. ( )

I read this for book group a couple of years ago and I enjoyed it more than I thought I would. I never saw the movie and I was afraid I would find this book sad and depressing. I didn't. In fact, it was intriguing at times and overall a good story, albeit an odd one. I saw quite a few reviews that mentioned - what on earth is a kid running around New York like that? Is this believable? I have no idea and I just took it in stride. ( )

Δείτε επίσης και στο Chill and read

Ο Όσκαρ είναι εννιά χρονών και είναι λίγο διαφορετικός από τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του. Διαβάζει πολύ, μαθαίνει πολλά πράγματα, εξερευνεί και ανακαλύπτει ότι μπορεί να φανταστεί κανείς. Του αρέσει να παίζει το ντέφι του, τον βοηθά να λειτουργεί καλύτερα, αλλά και να εφευρίσκει πράγματα. Επίσης του αρέσει να επικοινωνεί με ανθρώπους που θαυμάζει και στέλνει γράμματα στον Στήβεν Χώκινς, παρόλο που ο ίδιος κατοικεί στη Νέα Υόρκη.

Πέρα από όλα αυτά όμως, ο Όσκαρ είναι ένα παιδί που έχασε τον πατέρα του στα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου και βρήκε στην ντουλάπα του πατέρα του ένα κλειδί μέσα σε ένα φάκελο που έγραφε “Μπλακ” και ήταν κρυμμένο μέσα σε ένα μπλε βάζο. Ο μικρός Όσκαρ θα προσπαθήσει να ανακαλύψει τι ανοίγει αυτό το κλειδί, ψάχνοντας όλους τους Μπλακ της Νέας Υόρκης.

Στη ζωή του Όσκαρ υπάρχει η μητέρα του που θρηνεί, η γιαγιά του που επέζησε του βομβαρδισμού της Δρέσδης στο δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ένας απών παππούς που έχασε τη λαλιά του μετά τον βομβαρδισμό αλλά και ο ίδιος ο πατέρας του Όσκαρ, που είναι δίπλα του μέσα από τις αναμνήσεις και τις στιγμές που πέρασαν μαζί.

Το βιβλίο αυτό, αν και γραμμένο από Αμερικανό, δεν είναι ένα ακατάπαυστο μοιρολόι στους νεκρούς της τρομοκρατικής επίθεσης. Δεν είναι ένα στενάχωρο και θλιμμένο βιβλίο. Δεν είναι ένας συνονθύλευμα συνωμοσιών για το τι τελικά έγινε και πως έπεσαν οι πύργοι. Δεν είναι ένα μανιφέστο μίσους στους εχθρούς της Αμερικής.

Είναι ένα αριστούργημα! Η αφήγηση γίνεται σε πρώτο πρόσωπο κι έτσι μαθαίνουμε την ιστορία του Όσκαρ μέσα από τα ίδια του τα μάτια. Ο Φόερ δημιούργησε αριστοτεχνικά, έναν λογοτεχνικό ήρωα που μένει στον αναγνώστη. Δεν είναι το παιδί της διπλανής πόρτας που έχασε τον πατέρα του, στενοχωριέται και μπορεί να πάθει κατάθλιψη. Είναι ένα παιδί που θέλει να μάθει ακόμα από τον χαμένο πατέρα του. Τα μυστικά του ίσως; Κάτι το οποίο μπορεί να τον συνδέσει με εκείνον, ακόμα και τώρα που έχει φύγει. Η πράξη του να ψάξει για την κλειδαριά, είναι ένας τρόπος να κρατηθεί κοντά του, αλλά και κάτι που πολλοί ενήλικοι ίσως να μην τολμούσαν να κάνουν σε αντίστοιχη περίπτωση.

Το βιβλίο εκδόθηκε στην Αμερική το 2005. Το 2011 έγινε ταινία με τον Thomas Horn στο ρόλο του Όσκαρ και τον Tom Hanks στο ρόλο του πατέρα του. Ο ηθοποιός Max von Sydow είναι προταθεί για Όσκαρ δεύτερου αντρικού ρόλου αλλά και η ταινία η ίδια είχε προταθεί για Όσκαρ καλύτερης ταινίας. ( )