Minder eentonig, personages worden boeiender, al blijft ook het vervolg vrij voorspelbaar.

Er was een familie Tillermans en ze hadden vier kinderen en hun vader was al heel lang geleden weggelopen. Ze dachten dat ze gelukkig waren met z’n vijven, maar hun moeder raakte haar baan kwijt en kreeg brieven van school over Sammy, de jongste zoon. Hun moeder wilde ze naar Bridgeport brengen, waar tante Cilla woonde. Onderweg waren ze gestopt en hun moeder zei dat ze moesten wachten maar hun moeder kwam niet meer terug. Dus nam Dicey de moedertaak over. Ze zei tegen haar broertjes en zusje dat ze zelf naar tante Cilla zouden gaan zonder moeder. Dicey had een probleem want ze had niet genoeg geld bij zich om voor die weken dat ze onderweg waren eten te kopen. Ze hadden niks te eten, totdat Sammy terug kwam met een mand vol eten. James (hij was een paar jaar jonger dan Dicey en hield van leren) zei dat ze de mand gewoon op moesten eten. Daarna kwamen ze de mensen tegen die hun mand kwijt waren. Ze bleven een tijdje met elkaar praten en toen ging de familie Tillermans weer verder naar Bridgeport. Ze moesten ook nog een keer in een stad overnachten en toen kwam er iemand naar hun toe, hij vroeg wat ze daar deden en wie ze waren. Hij had medelijden en nam ze mee naar huis. Daar aangekomen kregen ze veel eten en konden ze in goede bedden slapen. De andere dag zou Zwampie, diegene die ze gevonden had, samen met z’n kamergenoot, Stewart, hen naar tante Cilla brengen. Toen ze er waren was er niemand thuis. Het bleek dat tante Cilla daar niet meer woonde, maar wel hun nicht Unice. Ze gingen daar wonen en James, Sammy en Maybeth konden naar school en Dicey moest werken. James was de enige die het daar gelukkig had. ( )