Claus vond er ook niks aan, las ik in het nawoord – ‘flauw en gedemodereerd’ was zijn oordeel en Jan Walravens was het er mee eens. Nawoordenaar van dienst vindt dat dan weer volkomen onterecht – immers: Boon ging heel overwogen te werk, overlaadde het ding met symbolen, knipte citaten uit krantenartikels aaneen, enzoverder enzoverder. Je zou er zelfs een elleboogstoot richting Claus zelve kunnen in ontdekken, poogt hij. Kortom, de relevantie scheert hoge toppen.

Maar het is niet de eerste keer dat wat niet boeien kan tijdens het lezen, belang zou moeten hebben omdat het dan toch tenminste iets betekenen wil.

Nadat ik het nawoord had gelezen, ben ik toch nog verder in het ‘gedicht’ gegaan. Ik vond hier wel eens een zin, daar wel eens een strofe, hier een beeld, daar een woord. Maar niets dat vandaag nog een literaire prijs zou verdienen. ( )