Distinctly diminishing returns here. Dull, dreary dialogue, and a rape scene involving a 13-year-old girl?

I'll finish the last four issues, but I really didn't enjoy this middle section whatsoever. ( )

In that moment, I was pierced by...I don't know. A sensation, an impression, an idea that was so overpowering that it went beyond fear. It felt as if all of my life, all of my mind, all of the universe were irrecoverably destroyed right there and then, all of the continuities of sense and cause and reason that there are in the world suddenly snapped like cotton threads to reveal a screaming, senseless blizzard of a billion unconnected facts that I knew to be the awful truth of human existence, the meaningless noise and chaos that forever churns beneath our desperate attempts to impose a sane and reasonable narrative.

On the one hand, props to Moore for actually giving his protagonist an experience that bears the weight of his epiphany. And I am deeply sympathetic to what he is trying to do here, even up to his determination to leave his readers with something they wish they could unsee in every one of these volumes. On the other hand, let's face it, that thing is going to be a penis. A horrible, no good, very bad penis. And that's just not the same as cosmic horror, now is it? Still, the advent of a certain writer keeps this yarn on the interesting side, and I will continue on with it into the next volume. ( )

Particularly loved the room decor in #8 ( )

Wat een enorme opluchting toen ik enkele weken geleden het bericht kreeg dat dit tweede deel uit een reeks van drie, weer verkrijgbaar was. Ik had enorm genoten van deel 1 en deel 3 had ik ook al in huis maar van deel 2 leek er wel geen exemplaar meer te verkrijgen te zijn of alleen voor bizarre prijzen. Nu had ik toch mooi dit tweede deel in handen.

En geen enkele spijt dat ik op dit deel ben blijven jagen want in het eerste deel werd ik als lezer al in een zinsbegoochelende wereld gebracht, in dit tweede deel is dat niet veel minder. Het verhaal schijnt gebaseerd te zijn op verhalen van H.P. Lovecraft, een schrijver van begin 20ste eeuw die bizarre fictie en bizarre horror schreef. Ik heb nooit iets van hem gelezen maar er wordt wel vaak naar hem gerefereerd door auteurs in dit genre. Misschien toch eens kijken of ik een boek van hem te pakken kan krijgen.

Nu is Alan Moore ook wel een auteur van het bizarre en van de horror die je hele wereld op zijn kop kan laten staan dus dat dit verhaal in die zin goed uitpakt, is eigenlijk geen verrassing. Wat ik me wel begon af te vragen was wat mij nu zo aanspreekt in dit genre. In dit verhaal is het steeds behoorlijk onduidelijk wat nu werkelijkheid is en wat niet. Er wordt verwezen naar Freud en Jung. Er lijkt een droomwereld te bestaan waarin wezens leven die onze werkelijkheid naar zich toe willen trekken. En deze wezens zijn nooit lieflijk maar altijd angstaanjagend. Wij willen als mensen graag controle over onze omgeving hebben maar hebben dit amper over onze eigen gedachten en dromen. Misschien is het uitdrukken in fantastische tekeningen van onze angsten juist wat het aantrekkelijk maakt. Dat het daarmee lijkt alsof we het toch nog een beetje in de hand hebben want we kunnen immers het boek dichtslaan als het ons te gortig wordt.

Het sterke van deze serie zit hem ook in het eerste vertellen van gebeurtenissen door middel van tekeningen met tekstballonnetjes en vervolgens meerdere bladzijden met handgeschreven tekst waarin het dagboek en dus gedachten van de hoofdpersoon wordt weergegeven. Hierdoor zit er herhaling in wat er gebeurd is maar ook de reflectie van de hoofdpersoon hierop waardoor het soms net een andere invalshoek krijgt en het verhaal wordt verdiept. Ook viel voor mij een enkele keer een puzzelstukje op zijn plaats bij het lezen van de dagboekfragmenten en snapte ik toen pas wat er gebeurd was.

Ik ben heel erg benieuwd wat er in deel 3 nog te gebeuren staat en of er uitsluitsel gegeven gaat worden over wat nu echt is, wat door hallucinatie opwekkende middelen is beleefd en wat voor andere verklaringen er nog komen voor alle zinsbegoochelingen die de lezer is voorgeschoteld. ( )

I'm not sure how I feel about this series. It's clearly part of the project of reinterpreting Lovecraft for a 21st-century diverse audience, but it isn't as successful for me as works like The Ballad of Black Tom or The Dream-Quest of Vellit Boe. A lot hinges on Act 3, I guess, which I haven't seen yet. ( )