This book felt like it took forever to get through. I loved the first book in the series. It was a great concept. And I loved that the following two books continued, following many of the original characters over almost 200 years of colonizing and transforming Mars.

What I did not like was the constant meandering and rambling that happens. The author often goes into several pages of explanation for something like how memory engrams work or how tidal action works. Some parts feel like you're reading an encyclopedia. I was often left unsure as to what the main story was supposed to be about.

It's a shame, as the book has some wonderful imagination in it. The city on Mercury. The asteroid colonies, the base on Miranda. We get a glimpse of all of those. But, by the time I got to the end, I couldn't wait for the book to end. ( )

Het derde deel van de Marstrilogie van Kim Stanley Robinson heet Blue Mars. De delen Red Mars en Green Mars heb ik gelezen in 2015 en 2016, voor mijn geheugen een ontiegelijke lange tijd geleden. Maar op een of andere manier wist ik nog heel goed de sfeer van deze boeken, al kon ik geen personage meer opnoemen. Voor het lezen van Blue Mars zijn de vorige twee delen niet noodzakelijk maar het geeft wel meer een verdieping van het verhaal. Als lezer heb je dan meer wortels voor waar het in dit boek op voortborduurt.

In deze behoorlijke dikke pil van meer dan 700 bladzijden worden de verschillende facties op Mars (de rode die niets willen veranderen aan de planeet en zichzelf willen aanpassen tegenover de groenen die Mars naar hun hand willen zetten) belicht door de gebeurtenissen vanuit de verschillende personages te laten vertellen. Interessant vond ik ook hoe de achterblijvers op het bijna door de mens verwoeste Aarde worden gezien en hoe de mensheid naast Mars nog meer planeten gaat koloniseren. Dit laatste gebeurt omdat mensen niet met elkaar eens zijn en dan op een andere plek hun eigen ideeën van leven gaan ontwikkelen maar ook omdat er te veel mensen voor één planeet zijn.
Mooi vond ik dan ook de discussies over voortplanting nu mensen hun levenslengte minstens 1x kunnen verlengen en misschien nog wel langer naarmate de verouderingsremmers worden doorontwikkeld. Daarbij wordt ook aangekaart hoe het is voor mensen om zo lang te leven. Er komen levensfases die de mensheid nog niet eerder hebben meegemaakt bijvoorbeeld. En is dat uitrekken van het bestaan uiteindelijk wel zo wenselijk? Doordat ik daadwerkelijk meeleefde met de personages door vanuit hun beleving op Mars te zijn, voelde het levensecht en heeft het me meerdere keren zelf doen stilstaan bij wat ik er nou eigenlijk van vind.

Zoals ook in de andere boeken hadden de beschrijvingen van het landschap en elke stap die iemand zet van mij wel wat minder gemogen. Dat soort gedeeltes heb ik dan ook meer diagonaal gelezen.
Toch neemt het niet weg dat ik het een briljant boek vind. Juist doordat het de menselijke geest zo haarfijn beschreven heeft. ( )

Los colonos de Marte han trabajado mucho tiempo en la "terraformación" del planeta rojo y han llegado a producir una atmósfera habitable, similar a la de la Tierra. Varios océanos cubren ahora parte de la superficie, y unas tiendas gigantescas y diáfanas preservan áreas de Marte en su estado original. Mientras tanto, en la Tierra los casquetes de hielo de los polos están fundiéndose y la humanidad lucha por sobrevivir a las inundaciones. Las técnicas de terraformación comienzan a aplicarse en Júpiter y Saturno mientras una nueva edad de hielo amenaza a Marte.

Finalmente terminando a trilogia, concluo que ela não é apenas uma obra prima da ficção-científica realista, mas talvez a melhor série de livros que já li de lingua inglesa, superando O senhor dos Anéis do Tolkien e o Guia dos Mochileiros da Galáxia do Adams. Além de continuar com a mesma genialidade a história da ocupação de Marte, agora envolta nas tensões políticas com a Terra e eventualmente outras colônias espaciais, e mostrar toda sua pesquisa polimata de forma acolhedora e instigante... Robinson dá um jeito de realizar um final apoteótico, muito sensível, emocionante, e ressignificar episódios dos outros livros de modo muito comovente. Ademais o livro segue a segunda geração e os personagens não decepcionam. Se não leu, separe uns meses. Leia. É incrível.
Vencedor do prêmio Hugo por melhor novela, 1997. ( )

I found this to be the best of the three books in the series. Like the other two, it's very long and requires some patience to get through, as the pace varies a lot from some short bursts of action and some much longer philosophical reflections on life, society, politics and environmental issues. What was particularly interesting (and unique to this volume) was a visit back to Earth by some of the characters, including NIrgal, who was Martian-born and so had never experienced Earth before. The description of a post-flood Earth with all its changed landscapes and adaptations was fascinating, as was the description of what the unfamiliar gravity, atmosphere and environment would do to someone not used to those conditions, There were a larger number of shorter chapters in the book, which seemed to make the reading easier!
Overall, a great work of imagination, and scarily predictive of where we are now in terms of increasing concern about environmental impacts and Earth's resources (not to mention SpaceX!) ( )