Journalist Raoul Duke and his attorney, Dr. Gonzo make their way through Las Vegas while on every drug imaginable.

Great artwork. I loved the birds-eye view of things. The use of different fonts was great, it would capture their state of mind when the drugs would kick in. At times there was a bit too much text, it felt like a chore to get through it. But not too bad overall.

One of my favourite movies :-) ( )

I received this from Netgalley in exchange for an honest review.

What a long strange trip this has been.

That's about all I have to say about this one. ( )

De strip brengt me de Thompson van Hell’s Angels in herinnering. Gretig met de pen, maar ook met de hoofdstukken. Deze verhalen verschenen oorspronkelijk als artikels, en dat merk je. In een film wordt zo’n verslag dan snel wat gebalder, in een strip stokt het lezen. Er is wat reflectie – het einde van een era – die in de film mogelijk ontbrak. Ik herinner het me niet te best …

Little doet een aardige poging om de waanzin en de psychedelica tot leven te brengen, maar knipt misschien iets te weinig in de tekst. Sommige pagina’s staan boordevol netjes uitgetypte tekstballonnen – en ook zijn personages, – vooral Dr. Gonzo, maar ook zowat alle randfiguren – zijn bij momenten wel erg propertjes ingekleurd. Beetje vreemd ook dat Little in de titel op de cover de rommelige stijl van Ralph Steadman imiteert, maar dat hij daar in de rest van het boek in een grote bocht omheen pent. ( )