Een in alle opzichten imponerende studie. Glashelder geschreven en je zou kunnen zeggen van een zeldzame volmaaktheid.
Aan de hand van “de tien geboden voor de wetgever” worden alle voor dit onderwerp relevante denkers voor het voetlicht geplaatst. Maar dat niet alleen. Witteveen componeert zijn studie op een zodanige wijze dat hij met de denkers in gesprek gaat en hen bij wijze van spreken ook met elkaar confronteert. Geen omgevallen boekenkast dus met eindeloos opgevoerde citaten, nee, een dynamische benadering van de stof met een zichtbare weg naar meningsvorming.
Een weg die voert langs o.a. Plato, Rousseau, Kant. More, Hayek, Havel, Hobbes, Weber, Kafka, Foucault en Tocqueville, en nog vele anderen.

Theoretische beschouwingen worden ook de aan de praktijk getoetst: gelegenheidswetgeving in verschillende verschijningsvormen, Europese wet- en regelgeving en de werkzaamheden van de “Kafkabrigade”, om maar enkele voorbeelden te noemen.

Zonder twijfel een standaardwerk, en ja, het boek is óók een kunstwerk ! ( )