Dit schijnt het debuut te zijn van Perec. En het was meteen een voltreffer. Het duurt even voor je georiënteerd bent, maar dan blijkt het om het verhaal te gaan van een koppeltje dat als student droomt van een rijkelijk leven, rijk in de materiële zin van het woord dan, en meer specifiek mooie, waardevolle dingen. Perec beschrijft mooi hoe hun droom onvervuld blijft, hoe ze langzaam verteerd worden door frustraties, tenzij misschien op het eind (maar het realiteitsgehalte daarvan is niet zo duidelijk). Het verhaal trof me door de precieze beschrijving van de consumentisme-mentaliteit: "de dingen" overheersen het verhaal in die mate dat er zelfs geen enkele dialoog in voorkomt, Jerome en Sylvie bestaan alleen bij gratie van het verzamelen van de dingen.
Zowel inhoudelijk als stilistisch deed dit verhaal me sterk denken aan "L'education sentimentale" van Flaubert, nog zo'n verhaal over een geflopt leven. ( )