Het gaat van kwaad tot erger met Tarabas. Als student wordt hij revolutionair, is betrokken bij de aanslag op de gouverneur van Cherson, vlucht naar New York, waar hij een kroegbaas naar het leven staat, en dan leest hij dat er oorlog is in zijn vaderland. Hij reist terug en maakt carrière in het leger. Hij is gevreesd en voor geen greintje vervaard. Tot het vrede wordt en hij beseft dat zijn vaderland in feite de oorlog is. Wat nu? Hij bedrinkt zich en is een dag 'van de wereld'. In die tijd richten de soldaten van zijn leger een pogrom aan onder de joden van het stadje Koropta. Als hij bijkomt, ontmoet hij op straat een roodharige jood die probeert de Torahrollen die beschadigd zijn door de branden, te begraven. Tarabas wordt zo boos, dat hij hele plukken baard van de jood uittrekt. Dan komt hij tot bezinning, en, zoals ooit een waarzegster hem had voorspeld, gaat hij boete doen. En ook dat op een soort "alles of niets"-manier. Bijzonder boek!

Typisch Roth-verhaal over een aan lager wal geraakte soldaat tijdens WOI, die zijn leven laat bepalen door de waarzeggerij van een zigeunerin (een moordenaar en een heilige zal hij worden) en uiteindelijk mee aan de bakermat staat van 'een nieuwe Baltische staat'. Vol duistere doemdenkerij, gemankeerd heroïsme en onappetijtelijk antisemitisme (hoewel de joden - voor één keer - op het einde het best blijken te lachen). Verouderde vertaling van Nico Rost, goedkope druk.
N.B. Opschrift grafsteen van de onfortuinlijke Tarabas: 'Kolonel Nicolaas Tarabas: een vreemdeling op de aarde.' ( )

Enige tijd geleden las ik een interview met Mirjana Marković, de echtgenote van de inmiddels overleden Slobodan Milošević, waarin haar gevraagd naar haar belangrijkste levensvervulling. Vechten en oorlogvoeren luidde haar antwoord, daar was zij mee opgevoed en met haar ‘hele volksstammen’. NicolaasTarabas, de hoofdpersoon in dit boek, is uit hetzelfde hout gesneden. Vanuit Rusland gevlucht naar de VS, om bij het uitbreken van de eerste wereldoorlog weer terug te keren om in het leger te dienen. Na de revolutie zet hij zijn gewelddadig leven voort en terroriseert -tezamen met een aantal trouwe volgelingen- het platteland en de grensstreken van Rusland en haar satellieten.
Na een leven vol geweld komt hij uiteindelijk tot inkeer.

Roth verhaalt over dit leven op zijn kenmerkende manier. Soms wat ironisch maar altijd vol medeleven en aandacht voor ‘tijd en plaats’. ( )