Sterkst vond ik de bladzijden met Aapje en kroonprins dwalend door opa's huis, zoals Aapje in het algemeen wel sterk werd neergezet. De Langueur-draad vond ik wat opzichtig. Voor mij de makke is dat Kellendonk niet overtuigend een echt probleem schetst. Hij vermengt twee typen teleurstelling, waarvan de ene universeel is en draaglijk, de andere particulier. De eerste is die van tegenvallende volwassenen, aangevuld met het moeten terugkomen op zelf gemaakte, in de regel onoorspronkelijke wensvoorstellingen (ik ben een kroonprins, een bouwheer - ik ben bijzonder). De kroonprins schaamt zich daarbij, leert de tekst, voor zijn 'proletarische' afkomst. De tweede is die van het niet vinden van een of andere zinvol geordende werkelijkheid. Om het summier uit te drukken: 'God is dood en Kellendonk was er duidelijk niet overheen'. (Ik heb alleen Bouwval gelezen, in het Verzameld Werk) ( )

Aardige verhalenbundel waarvan vooral het titelverhaal er uitspringt. De rest is al weer gauw vergeten. ( )