W. H. M. van den Hout (1915–1985)

De Biblion recensie geef ik hier weer.
Arie Roos, zoon van een reder, mag met twee vrienden een reis maken op een van de vrachtschepen van zijn vader. In de Atlantische Oceaan stoot het schip op een wrak (!) en zinkt. De jongens komen terecht aan boord van een schip met muiters, die hen als welkome hulpjes inschakelen. De clichématige figuren spreken voortdurend in een oubollige humor. De opeenvolging van avonturen is te bizar om ook nog maar een schijn van geloofwaardigheid te hebben. Een ferme jongens-stoere knapen verhaal waarin de drie vrienden de roem hooghouden die ooit de Hollanders hadden als de schrik van de zeven zeeën. Onwaarschijnlijk is de onverstoorbaarheid waarmee de jongens hun lotgevallen ondergaan, kwalijk zijn het kennelijke genoegen waarmee de jongens hun lotgevallen ondergaan, kwalijk zijn het kennelijke genoegen waarmee ze vechtpartijen meemaken en de emotieloze wijze van reageren op moord en doodslag.


Hoewel ik de dingen die er genoemd worden wel herken, vind ik de recensie net zo overtrokken als de recensent het boek beschouwd. Naar mijn mening zijn deze boekjes echt gedateerd, dus om nou te vallen over oubollige humor vind ik wat raar. Ja het is allemaal clichématig, ongeloofwaardig en onwaarschijnlijk, maar om het nou kwalijk te noemen gaat me echt te ver. Ik zou deze boekjes overigens niet heel snel aanraden aan de jeugd, en dat ligt inderdaad aan de dingen die de Biblion recensent noemt, maar ook omdat ze echt gedateerd zijn. Ik geniet ervan, maar ik kan me absoluut voorstellen dat iemand die er niet mee is opgegroeid daar heel anders tegen aankijkt.… (mais)

De altijd zuinige Jan Prins en diens Amerikaanse vriend Bob Evers zijn juist begonnen aan een vakantievaart in een Scheldejol met een zeeroverszeil, als Jan in een sluis een leeg flesje ziet drijven. Dat is een dubbeltje waard. Met levensgevaar maakt Jan het buit. Er zit een afgescheurd stuk krant in, waar natuurlijk niemand op let. Jan wisselt het flesje in, maar kort daarop vaart hen een man in 'n motorboot tegemoet. die naar een drijvend flesje zoekt en hun zelfs zijn motorboot aanbiedt, als zij het vinden. Daar klopt natuurlijk iets niet. De jongens halen het flesje weer op en het stuk krant blijkt een geheimschrift-boodschap om hulp te bevatten van iemand die gevangen zit. Jan en Bob geven de man zijn flesje terug. maar schrijven de boodschap over. Hij merkt dat echter, en zij raken zelf gevangen. De dikke. slimme Arie Roos intussen, die hen de volgende dag zou ontmoeten, wacht vergeefs en gaat opzoek, samen met een onhandige particuliere detective beleeft hij de vreemdste nachtelijke avonturen... maar vindt zijn beide vrienden. Achter dit alles zit een bende van vier man, die jaagt op een in de Duitse tijd begraven schat... die zij onder de neus van de eigenaar opdelven. Juist op het nippertje, vlak vóór de Belgische grens weten de drie vrienden het schip met de buit en de vier bendeleden te achterhalen.… (mais)

In dit boek van de 'Bob Evers-Serie' maken we de jacht mee op een koperen kanonnetje, waarin één der laatste papiertjes verborgen zit, die John en Lois, de Engelse vrienden van Jan Prins, Arie Roos en Bob Evers, in handen moeten hebben, om de hun toekomende erfenis uitgekeerd te krijgen. Lazen we in 'Een Overval in de Lucht' welke avonturen Jan en Arie op hun reis naar Kaapstad beleefden, in dit boek ontmoeten we onze vrienden opnieuw en we maken nu ook kennis met Bob Evers, hun vriend. Gedrieën zetten zij de jacht op het kanon in en we volgen hun wederwaardigheden met ademloze aandacht. Ook ditmaal is de lach niet van de lucht, zodat, evenals het eerste boek van deze serie, stellig ook 'De Jacht op bet Koperen Kanon' niet alleen de oudere jongens maar tevens de volwassenen een aantal uren van grote pret en spanning zal bezorgen.

Bron: Achterflap… (mais)