Foto do autor

Kees Schuyt

Autor(a) de 1950 : welvaart in zwart-wit

23 Works 83 Membros 4 Reviews

About the Author

Obras de Kees Schuyt

1950 : welvaart in zwart-wit (1999) 17 cópias
De ideeënkliniek (1995) 3 cópias
De zittende klasse (1992) 2 cópias

Etiquetado

Conhecimento Comum

Nome de batismo
Schuyt, C.J.M.
Data de nascimento
1943
Sexo
male
Ocupação
Lid Raad van State.(sinds 2005)

Membros

Resenhas

Studie over de ontwikkeling van de Nederlandse cultuur in de jaren 1948-1973. Het boek stikt werkelijk van de slordigheids- spel en en tikfouten! De eerste vier hoofdstukken zijn nagenoeg onleesbaar. Ze lijken in grote haast getiept te zijn waarna er niet meer naar de tekst is omgekeken. Je moet alinea's vaak lezen en herlezen en nog eens herlezen om er achter te komen wat de auteur bedoeld kan hebben met de tekst.
Met het vorderen van het lezen neemt de ergernis toe. De auteurs hebben kennelijk nooit het idee gehad dat een boek wordt geschreven om te lezen. Zo weinig respect voor de lezer heb ik eigenlijk nog niet eerder gezien. Hier is iemand mee bezig geweest die met grote, slecht gestructureerde grijze lappen tekst zich ten doel heeft gesteld zijn dagelijkse quotum aan woorden te tiepen, om de rotklus zo snel mogelijke te klaren.… (mais)
 
Marcado
stafhorst | Sep 25, 2018 |
Het leven van Nagel bestond uit drie verschijningsvoren: dichter/schrijver (J.B. Charles), wetenschapper en verzetsman. Met name die laatste hoedanigheid heeft eigenlijk zijn leven doordesemd. Deze biografie geeft hiervan een beeld.

De eerlijkheid gebiedt om te zeggen dat het boek me eigenlijk wat tegenviel. Het heeft eenzelfde opzet als het eerste deel van de biografie van Gerard Reve (vervolgdelen heb ik niet gelezen), dat wil zeggen, een aaneenrijgen van anekdotes en daar zo nu en dan wat duiding aangeven. Met name zijn baanbrekend werk als strafrechtgeleerde en criminoloog zou ik wat meer beeldend onder de schijnwerper hebben willen zien. Zoals gezegd het is wat fragmentarisch allemaal.
Genoeg gemopperd.

De biografie geeft een mooi beeld van de jaren voor, tijdens en na de tweede wereldoorlog en laat Nagel daar op zijn sprankelende en aanstekelijke wijze in figureren. Laten we niet vergeten dat Nagel een lange tijd een veelgevraagd commentator was op politieke en andere maatschappelijke gebeurtenissen. Dwars tegen de gevestigde orde in, altijd origineel, maar toch ook uiterst gedisciplineerd. We laten dan even onbesproken dat hij rechtse opponenten vaak antwoordde met het advies ‘om maar een andere krant te gaan lezen’.
In hoeverre zijn wetenschappelijk werk, en dan met name de criminologische aspecten daarvan, de tijd overleven is, met de huidige ontwikkelingen in de neurowetenschappen, misschien de vraag. Zijn ijveren voor een betere plaats voor het slachtoffer en zijn aandacht voor de grote vragen rond schuld en zinvolheid van straf, zullen zeker de tijd overleven.

En nu heeft Nagel/Charles een biografie, bedoeld als monument om hem aan de vergetelheid te ontrukken.
Nagel heeft tijdens colleges en ook elders weleens voorgesteld om de Nederlandse wapenspreuk te vervangen door een nieuwe, nl. IK VERDOM HET.
Dat was Nagel ten voeten uit !
… (mais)
 
Marcado
deklerk | 1 outra resenha | Oct 2, 2010 |
Als een samenleving op een gegeven moment een tekort heeft aan bindende gemeenschappelijke waarden, houdt een viertal sociale instituties 'de boel bij elkaar': een eerlijk rechtsproces, onafhankelijke wetenschapsbeoefening, religieuze tolerantie en geweldloze conflictbeheersing. Rond deze vier 'steunberen' van de samenleving heeft socioloog/jurist Kees Schuyt, hoogleraar, lid van de WRR en thans lid van de Raad van State, een aantal sociologische essays en teksten van lezingen gebundeld. De vier thema's worden ingeleid met artikelen over hedendaagse sociaalculturele trends. De bundel geeft niet alleen een recente doorsnee van het werk van een goed leesbare socioloog en publicist, maar biedt ook een breed publiek inzicht in de achtergronden van actuele vraagstukken rond sociale cohesie, pluriformiteit, criminaliteit en conflictbeheersing.… (mais)
 
Marcado
JosvanDijk | Oct 23, 2008 |
Elsbeth Etty:

“Hij noemde een fascist … fascist

Het fascisme is niet dood en de fascisten zijn onuitroeibaar. Deze apodictische stelling is typerend voor het leven en werk van de verzetsman, schrijver, dichter en criminoloog prof. Willem Nagel (1910-1983), pseudoniem J.B. Charles. Morgen, op zijn honderdste geboortedag, verschijnt zijn biografie Het spoor terug, geschreven door socioloog en jurist Kees Schuyt. Ook wordt bij die gelegenheid een symposium gewijd aan Nagel/Charles.

Tijdens de jaren vijftig en zestig, in de gepolariseerde wereld van de Koude Oorlog, schreef J.B. Charles invloedrijke essays, gebundeld in de boze boeken Volg het spoor terug en Van het kleine koude front. Vestdijk noemde hem „de vorm geworden stem van het geweten”. Met protesten tegen voormalige Duitse nazi-generaals die weer hoog te paard zaten in de NAVO en zijn keuze voor de ‘derde weg’ in het Oost-West-conflict kwam hij, de fervente fascistenhater, gevormd door het verzet, lijnrecht tegenover de gevestigde orde te staan. Die werd gepersonifieerd door minister Luns van de Katholieke Volkspartij, de ‘Hese Hufter’.

Voor Charles/Nagel waren fascisme en het kwaad synoniem. Een gesprek met een fascist kon volgens hem geen zin hebben, omdat deze „zijn toevallige ras superieur of eens anders godsdienst minderwaardig waant, en voor zijn sociale groep of zijn natie wil behouden of wenst te verkrijgen wat alle levende mensen samen toebehoort”. Schuyt, de biograaf, brengt daartegen in dat dit een te gemakkelijk fascismebeeld is. Het berust niet op een analyse van massabewegingen en veegt te veel verwerpelijks op één hoop. ‘Fout’ werd in de jaren zestig, mede door Charles, ‘fascistisch’, maar daarmee breidde hij de term fascisme volgens Schuyt uit tot alles wat niet beviel, van het politiegeweld tegen provo’s tot en met de bombardementen op Vietnam. Een fascist is tegen subsidie voor moderne kunst, etc.

In zijn eerste essaybundel wees Charles op onveranderlijke kenmerken van het fascisme: de lust tot overmacht en de aanname van minderwaardigheid van andere groepen of individuen. Maar later noemde hij dit verschijnsel universeel en van alle tijden, waarmee hij het naar de mening van Schuyt ontdeed van zijn historische verschijningsvorm. Als het kwaad zo universeel aanwezig is in de mens, hoe herken je dan fascisten in het hier en nu? In een interview met de Haagse Post noemde Charles / prof. Nagel tien kenmerken, zoals: de voorkeur voor oranje-blanje-bleu, strenge straffen voor jeugdigen, een hekel hebben aan Karel Appel, voor de doodstraf zijn en de belastingen te hoog vinden. Daarmee maakte hij er inderdaad enigszins een kwestie van smaak van, al denk ik wel dat de verwerping van (abstracte, maar eigenlijk alle) kunst essentieel is. Kunst is volgens fascisten elitair, terwijl antifascisten menen dat kunst, al dan niet ‘toegankelijk’, behoort aan de mensheid als geheel.

Het antifascisme van Charles/Nagel lag in het verlengde van het illegale werk in de Tweede Wereldoorlog dat zijn leven in hoge mate heeft bepaald. ‘Ik verdom het’, dat was zijn motto. Schuyt licht de betekenis hiervan op een treffende manier toe. Het fascisme begint altijd met kleine, niet vervaarlijk uitziende maatregelen jegens bepaalde groepen. Zo worden bevolkingsgroepen tegen elkaar uitgespeeld en steeds in verwarring gebracht. Het begon tijdens de bezetting met de etnische registratie van joden, waaraan elke rechtsbasis ontbrak. Er vindt een juridische koppeling plaats van rechten en plichten: als je niet aan één verplichting voldoet in een bepaalde levenssfeer, verlies je rechten in een andere levenssfeer.

Op dit vlak was voor Charles geen concessie mogelijk. Geloof in de menselijke waardigheid, het besef dat bepaalde maatregelen gewoon niet mochten worden uitgevoerd en opstandigheid als dit wel gebeurde, was de aanleiding om ‘iets’ te doen, om eenvoudig ‘ik verdom het’ te zeggen en ernaar te handelen. Het fascisme is – hier volgde Charles de vooroorlogse waarschuwingen van Menno ter Braak – herkenbaar aan de rancune van zijn aanhang: de ‘anderen’ hebben het gedaan. In de samenvatting van Schuyt: „Rancune is herkenbaar aan het veelvuldig schelden op anderen, en het niet geïnteresseerd zijn in hoe zaken zouden kunnen worden verbeterd. Want als er verbeteringen zouden optreden, zou de bron van ergernis ineens wegvallen.”

Het moet me van het hart dat dit alles griezelig actueel aandoet. Schuyt merkt op dat Nagel eenzijdigheid kan worden verweten. Mogelijk stond zijn emotionele betrokkenheid bij het verzet een wetenschappelijke onthechting in de weg. Wellicht speelde zijn godsdienstige opvoeding met een absolute opvatting van de erfzonde hem parten. Hoe dan ook, J.B. Charles werd door menigeen beschouwd als een – zij het eerlijke – drammer. Een zwart-witdenker, geleid door primitieve woede.

Hij noemde een kat een kat, zoals de Fransen zeggen, of zoals Fortuyn zei: ik zeg wat ik denk. Hij noemde een fascist een fascist, ook al blijft over zijn mogelijk te ruime definitie van fascisme uiteraard discussie mogelijk. Misschien was hij een alarmist, die zijn doel soms voorbijschoot, doordraafde, overdreef.

Maar nu hebben wij met het omgekeerde te maken. Iedereen krijgt op het hart gedrukt dat het géén pas geeft de PVV fascistisch te noemen. Charles zou niet aarzelen zowel de PVV als de politieke islam dit etiket op te plakken. Maar zou dat zinvol zijn? Verduidelijkt het iets, heeft het betekenis in de huidige maatschappelijke omstandigheden, verheldert het de politieke context?

Misschien niet, maar nu wordt iedereen geacht op kousenvoeten te lopen en vooral niet te spreken van ‘fascistische ideeën’, hoogstens van ‘abjecte opvattingen’ waarover je van mening kunt verschillen. In een tijd, waarin wij gemaand worden zelfs niet te spreken over de republiek van Weimar en historische ervaringen uit het geheugen te bannen, zou Nederland een moreel kompas als dat van J.B. Charles goed kunnen gebruiken."

24-08-2010 - http://weblogs.nrc.nl/etty/2010/08/24/hij-noemde-een-fascist-%e2%80%a6-fascist
… (mais)
 
Marcado
marieke54 | 1 outra resenha | Sep 18, 2010 |

You May Also Like

Associated Authors

Estatísticas

Obras
23
Membros
83
Popularidade
#218,811
Avaliação
½ 3.3
Resenhas
4
ISBNs
31
Idiomas
3

Tabelas & Gráficos