Hakan Günday

Hrollvekjandi saga af uppvexti ungs tyrknesks stráks. Hann elst upp einn við ofríki föður síns sem smyglar flóttamönnum. Ofbeldi, nauðung og miskunnarleysi er hlutskipti stráksins sem dregur lærdóm af því sem von er og níðist á þeim sem eru minnimáttar. Allt þar til bældar minningar, hugrekki unglingsáranna og uppgjör feðganna knýr hann til að horfast í augu við líf sitt.
Sagan er ekki bara hryllileg uppvaxtarsaga heldur nýtir Günday sér hana til að lýsa misnotkuninni á flóttafólki á leið þeirra ýmist til fyrirheitna landsins eða vitandi að þeir eru að fara að vinna í þrælakistum til að afla smánarlauna handa ættmennum sínum.
Vel þess virði að lesa og margverðlaunuð en hugrenningar sögupersónunnar gátu verið nokkuð langdregnar á köflum.… (mais)

Llegit en la versió francesa de Pierre Bastin de GALAADE EDITION.
Es tracta de un llibre molt i molt complex, Està farcit de situacions que semblen reals i altres que són fantasioses. Tot amb molta ambiguetat. Això fa que el lector hagi de fer un gran esforç per poder assumir tot el material informatiu, que certament està ple de reflexions, actituts personals i una certa filosofía de la política. M´he esmerçat a entendre tots aquests propòsits i situacions i he de confessar que no he pogut acabar el llibre que considero tanmateix important i el valuo molt, però en el que m`he trobat un xic perdut. Potser també el fet de la versió francesa ha ajudat...Crec que si es pot llegir en original potser seria mes asequible....… (mais)

Gunday pulls no punches in his depiction of the violence and brutishness of those involved in people smuggling. The interesting aspect of this book however is the psychological study of Gaza, a young man who has grown up within the system and has suffered severe trauma as a result. Instructive as it is, I am not convinced that Gunday is all that successful in his portrayal although it remains deeply moving.
I have the feeling that Gunday's writing is somewhat allegorical, but the allegories are constantly moving in and out of focus. At times this is quite exilerating but it eventually becomes disconcerting, never quite sure if I should be on the look out for these references or not. 12 May 2019… (mais)